Het is gelukt! We zitten in Durbuy!!!
Wat normaal in november moest doorgaan en dan naar december werd verschoven, dan 2-daagse in juni werd, een 4-daagse in juni (met een weekend bij) en uiteindelijk een 3-daagse, de laatste drie dagen van juni, de bosklassen zijn nu effectief begonnen.
Twee bussen komen ons ophalen, een bus voor de kinderen van het vijfde en een bus voor die van het zesde, twee groepen, twee bubbels. Tja, dat zijn coronamaatregelen.
We laden de bagage in en zien dat sommigen nog steeds bagage meehebben voor 5 dagen. Beter te veel dan te weinig, zeker! 😉
Gelukkig hebben we genoeg plaats voor de bagage, nu we twee bussen hebben. Alles geraakt vlotjes mee.
Zwaai, zwaai! Dag mama’s, dag papa’s, dag broers, dag zussen, dag oma’s, opa’s, pluspapa’s, grote zus, kleine broer, … Wij zijn weg!
De rit verloopt vlotjes, maar het begint meer en meer te regenen. Oei, dat zal toch ook niet het weer in Durbuy zijn?
Half 11, we zijn er, maar we mogen niet meteen uit de bus… Er gaat iemand van LPM de bus opkomen om alle extra regels uit te leggen. We wachten met spanning af en ondertussen plenst de regen uit de lucht. Er komt niemand de bus op, maar een juf mag de bus af! We krijgen instructies welke toiletten, welke gangen, welke refter en welke zaal van onze schoolbubbels zijn.
De kamers zijn nog niet klaar. We brengen onze bagage naar een zaal die van ons is en we worden al een eerste keer goed nat. Dat zal het thema van de dag worden.
We warmen ons al even op met enkele dansjes en de honger begint te komen. Tijd om onze ‘bokes’ op te eten. Smakelijk!
En dan is het (tromgeroffel) eindelijk tijd om die kamers te ontdekken. Heel moeilijk is de indeling niet, we zitten in het oudste deel van LPM. Daar heb je grote slaapzalen met stapelbedden. De meisjes van het vijfde hebben een slaapzaal, de jongens van het vijfde, de meisjes van het zesde én de jongens van het zesde. Lekker makkelijk zo!
Dat ze hier veel leren, is een feit. Eerste les: hoe doe ik een hoeslaken rond mijn matras? De kinderen leren vlotjes. Stap 1: wat is een hoeslaken?
Na 15 minuten zijn de kamers volledig ingepalmd. Ze zijn al onherkenbaar. Wat hebben ze veel spullen bij en die moeten we natuurlijk al allemaal kunnen zien (over de grond verspreid bij sommigen). Les 2: Waar berg ik mijn spullen op?
Nu alle grote vragen beantwoord zijn (waar ga ik slapen, met wie slaap ik op de kamer, hoe ziet dat gebouw eruit, is het een goed bed), kunnen we ‘echt’ in gang schieten.
We gaan kajakken! Het water is hoog genoeg, dus het wordt een grote tocht, 8 km. We zijn wat vroeg bij de vertrekplaats, dus we maken er eerst een avonturentocht van. Langs de Ourthe is een leuk pad dat al heel uitdagend is. En als we dan de Ourthe mogen oversteken met een ’Indiana Jones’-brug, zijn we helemaal verkocht. Durbuy is fijn!
Vuile voeten krijgen, is niet erg, want dadelijk stappen we in onze appelgroene kajaks. Bijna iedereen gaat in een kajak van twee personen. Weg zijn wij! Ieder gaat op zijn eigen tempo en dat tempo verschilt wel van kajak tot kajak. Zo zijn er die als laatste vertrekken en iedereen inhalen en er zijn er die de eerste boot nemen en tot wel een 45 minuten later aankomen dan al de rest. Tja, kajakken is werken, we hebben onze lichamelijke opvoeding gedaan, juf Lieve! Er zijn zelfs reddingsacties geweest van de juffen. Aan de kant lag een half gezonken kajak, aan de zijkant hingen twee meisjes van het vijfde: ‘Help juf, wij kunnen niet meer.’ De reddingsactie was snel gebeurd. Het water was maar 30 cm diep op die plaats. 😉 Wie nog niet nat werd in de kajak, springt nog even de Ourthe in. Een zalig zonnetje is ondertussen uitgekomen en het voelt warm genoeg om toch in die frisse rivier te springen. Nat!
De bus van LPM brengt ons terug naar ons verblijf. We komen aan en zien dat er niemand in het zwembad is. Er is een beurtrol. De scholen zijn verdeeld per kleurencodes en zo is ook het sportveld en het zwembad verdeeld. Het is nu niet onze moment om te gaan zwemmen, maar het is vrij, dus… Yes, het zwembad wordt ingenomen door De Zonnewijzer! Nat!
We kunnen daar ook douchen en kunnen zo frisgewassen aan tafel gaan. Wat hebben we honger!!!
Onze eerste niet-zelfmeegebrachte Durboise maaltijd is kip met rijst en curry. En als dessertje vanillepudding! Er wordt gretig bijgehaald. Als monitor Robbe uitlegt wat er de komende dagen op het menu staat, komt er al terug water in onze mond. Buiten zijn en actief zijn, maakt ons hongerig.
We halen onze truien uit de kamers en doen stapschoenen aan. We gaan nu een stapje zetten in Durbuy! Ja, het stadje zelf hebben we nog niet gezien. Door middel van een fotozoektocht in kleine groepjes ontdekken we de schietgaten in het kasteel, weten we dat er drie biertjes zijn genoemd naar Durbuy (interessant!), vinden we het klooster, lopen we door een droge rivierbedding en zien gekke rotsen.
De beste zoekers krijgen als eerst nog een vieruurtje … om half 10. Tijd om de nodige bedrust te krijgen. Er zijn er al veel met kleine oogjes. Vele kinderen zagen gisteren ook de Belgen spelen op het EK en het was toen al wat laat. Doe daar wat spanning bij om te vertrekken en het was al een kort nachtje voor velen.
Wanneer om 10 uur de lichten uitgaan, zijn er vele ogen die onmiddellijk dichtvallen. Anderen blijven draaien en keren, het is vrij warm op de kamers.
Hoe zal deze nacht verlopen? Dat lees je in ons verslag van morgen!
Enne… we zetten massa’s foto’s in het foto-album van Smartschool.