Dag 2
Help! Het moest ervan komen! De eerste dode is gevallen… Ja, we ontdekten het lijk deze morgen. Om 7 uur ontdekten we het… op de bodem van het zwembad… we waren even onder de indruk… dag muis, verdrinken in een zwembad is niet fijn… We kunnen ook niet zeggen dat we je gaan missen, want we hebben je niet gekend, maar toch… één minuut stilte…
Ochtendstond heeft goud in de mond. Ook hier kunnen we dat toepassen. Deze korte nacht (we hebben toch wel tot kwart voor 12 moeten patrouilleren in de kamers) zijn we niet moeten opstaan om te reclameren, straffen, troosten, hulp te bieden of slaapwandelaars naar veilige oorden te brengen. Maar om kwart over 6 heeft de rust lang genoeg geduurd. De school die op de derde verdieping ligt (De Ham van Mechelen) wekt onze jongens van het zesde die meteen denken dat ze zich dan maar moeten aankleden. Zo worden de meisjes van het zesde wakker. Zij lopen weer rond en maken al die van het vijfde leerjaar wakker die alweer een verdieping lager liggen. Kettingreactie heet zoiets dan! Technieklesje?
Een boze juf komt met slaapzak zich tussen de kamers in leggen en laat het nog even stil zijn. De leerlingen van het vijfde vallen met bosjes nog opnieuw in slaap, die van het zesde zijn al te opgewonden om opnieuw de slaap te kunnen vatten. Dus ‘plan B’! Iets voor 7 geven we de opdracht om bikini’s, zwemshorten en dergelijke aan te trekken en met de handdoek in de hand stilletjes de kamers te verlaten om naar het zwembad te gaan.
Het water is lekker warm en verdampt tegen de koudere ochtendlucht! Zalig, alle ogen die nog op halfstok stonden, openen zich nu volledig.
Na de frisse ochtendduik, trekken we onze kleren aan en is het tijd voor ontbijt. Boterhammetjes met choco, confituur, smeerkaas en cornflakes staan op onze tafels. Het is opmerkelijk stiller aan tafel deze ochtend. Hier en daar zijn er al hese stemmen.
Onze ochtendactiviteit is gesplitst. De leerlingen van het 5de lj doen aan Cross Country, die van het 6de gaan naar het ‘Adventure Park’ om daar de activiteiten van ‘het groene bandje’ te doen.
Het 6de :
Het LPM-busje brengt ons ter plekke. We gaan als groep eerst naar de ‘Sliding tube’, maar daar is men nog aan het testen, dus we besluiten eerst naar het 3D-doolhof te gaan. Dat was de moeite waard van de klim. Via netten, touwen, glijbanen e.d. klim je links, rechts, naar boven of onder om te proberen bij de Skywalk te geraken. Wat is dat nu weer! Een prachtig uitzicht van 27 m hoog! En dat terwijl je over balkjes, trapjes, latjes en touwen loopt. Er moeten er even slikken, maar iedereen (die de weg vindt) neemt toch een ademloos kijkje. We zien het hele Adventure Park onder ons liggen. We spelen nog wat tikkertje in het labyrint en schuiven dan door naar de ‘Sliding Tube’. Daar zijn de testen gedaan. Ondertussen is er al een andere school bezig, dus we moeten even wachten.
Dan is het aan ons. Met een band maak je een wandeling naar boven. Daar ga je in de band zitten en schuif je lekker naar beneden. We kunnen twee keer een ritje maken: fun! De zon komt tevoorschijn en droogt de glijbaan op. Dat is niet goed voor het glijden, dus ze zetten bij de laatste ritjes de sproeiers aan en dat maakt het nog plezieriger!
Daarna gaan we naar de nettenspeeltuin. Het is een gewone speeltuin, maar er zijn ook torens om in te klimmen, daar kom je dan uit bij hangbruggen. Wanneer je zo 3 torens en hangbruggen beklommen hebt, kom je uit in reuzengrote netten die tussen de bomen gespannen zijn. Heerlijk om in te lopen, te springen of gewoon te liggen. Laat de anderen maar springen en je gaat lekker op en neer! Het is veel te vlug tijd om terug te keren naar ons hoofdgebouw. Een wandeling door de modder (het heeft deze nacht urenlang heel fel geregend), maar met het zonnetje op ons hoofd, is alweer fun!
Honger dat we daarvan krijgen! Everzwijnenballetjes met appelmoes en aardappelen! Er wordt veel bijgehaald. Is dit echt gehakt van everzwijnen, juf? Tuurlijk!!! Vannacht door de regen tot aan de achterdeur gespoeld! Lekker vers! Njammie!
Het 5de:
We verdeelden de kinderen in 4 willekeurige groepjes. Gewapend met kaart en kompas vertrokken onze dappere leerlingen met een juf het bos in. We leerden hoe we een kompas moesten gebruiken, losten onderweg raadsels op, zochten geheime boodschappen in het bos, ploeterden door de modder en beklommen berg en dal. Het werd al snel duidelijk wie hier sterk in was en wie onzeker, maar iedereen droeg zijn steentje bij. De groep die eerst vertrok kwam ook als eerste aan, maar daarna kwam de groep die het laatst vertrokken was aan. Wat was er met de twee middelste groepen gebeurd? Te moeilijk, slechte kaart, een juf met oriëntatieproblemen, wegomleidingen? Tja, dat moet je de leerlingen maar eens vragen… In ieder geval werkten zij nog wat extra aan hun conditie door een steile berg tweemaal te beklimmen en af te dalen. We waren gelukkig net op tijd voor de everzwijnenballetjes, oef!
Ook in de namiddag zijn de activiteiten gesplitst. Nu gaat het vijfde een hoogteparcours bedwingen in het Challenge Park en het zesde doet de cross country die het vijfde leerjaar in de voormiddag deed.
Het begint hier wel helemaal te overtrekken. Er hangt onweer in de lucht. LPM waarschuwt ons dat de activiteiten niet kunnen doorgaan als het echt zo slecht wordt als er voorspeld wordt. We hopen op het beste en vertrekken naar onze activiteiten… met onze regenjassen in onze rugzakken.
Het zesde leerjaar komt droog thuis van de Cross Country. Ze kunnen nu helemaal met kompas zich oriënteren en beginnen Durbuy al helemaal te kennen. Ze komen wel heel modderig terug omdat alle paden glibberig zijn geworden van de regen vannacht. Gelukkig mag onze bubbel nu in het zwembad, dus eerst even afspoelen in de douche bij het zwembad en dan lekker het water in. Na een tijdje begint het te regenen. Niet erg, we zitten toch in het zwembad.
De leerlingen van het 5de moesten alweer hun dapperste kant laten zien. Er waren vier verschillende niveaus op het touwenparcours, dus voor ieder wat wils. Na de algemene instructie trokken we met onze gordels aan de hoogte in. Veel kinderen leefden zich uit, anderen verlegden grenzen. Iedereen hielp elkaar en moedigde elkaar aan, echt knap om te zien. Sommigen waren bang, maar overwonnen dit en gingen zelfs een tweede of derde keer. We zagen verborgen talentjes…
Maar wat doe je als je zo hoog vasthangt aan een touw en pipi moet doen?!
1) Je houdt het in en sprint aan het einde van het parcours naar de WC
2) Je doet een beetje in de broek door de spanning en de rest is voor later
3) Je trekt je broek naar beneden en laat het gewoon lopen
We mochten deze 3 scenario’s aanschouwen!
Gelukkig bleef het weer wel droog tot op het einde van deze activiteit. In de regen stapten we via een leuke apenbrug terug naar het hotel. Een zalige natuurlijke douche.
Kan je het geloven? Onze magen knorren alweer! Spaghetti bolognaise, here we come. Of here it comes! Er wordt weer goed gegeten!
Het is nu al tijd voor onze laatste avond. Zeer raar gevoel, zo twee nachtjes maar op bosklassen.
We gaan naar de grote zaal en spelen daar ‘Wedden dat’. Piramides worden gebouwd, mensen herkend zelfs met blinddoek, eiwit (niet goed genoeg opgeklopt) valt op hoofden… Het wordt lawaaierig, maar plezant.
Ons laatste uurtje wakker (hopelijk) op dinsdag gaat in. Keuze voor de leerlingen: chillen op de kamers of fuiven in de zaal! Ieder kiest waar hij/zij behoefte aan heeft. Het is gezellig rustig op de kamers en in de zaal wordt alles meegebruld. Nee, beste ouders, er zullen niet veel goede stemmetjes meer zijn.
Daarna vielen de oogjes vrij snel dicht.