Dag 3
Het fuiven gisteravond maakt moe. De kids liggen al heel snel te slapen. De ‘wacht’ op de kamers is vrij kort. Ze zijn moe, ook al zijn we maar drie dagen hier, ook zij voelen dat het het einde van het schooljaar is.
De ochtend is dan ook rustig. Rond kwart over 7 zijn er al wat jongens wakker, maar de meeste kinderen moeten we wekken. Tegen 9 uur moeten we ontbeten hebben, moeten de kamers leeg zijn en moeten we op de bus zitten voor onze laatste activiteit.
De koffers maken gaat vrij vlot. Tegen het ontbijt (8 uur) zijn al velen gepakt en gezakt, hun koffers al paraat in de grote zaal. We controleren de kamers en er blijven ook bijna geen gevonden voorwerpen achter. Wat een voorbeeldige opruimgroep.
We krijgen chocolade en chocolademelk bij het ontbijt. Dat zijn de nodige suikers voor onze laatste activiteit, want we hebben echt nog niet genoeg suikers binnen gekregen deze week! 😉
Het busje komt zo, we stappen in en zingen nog eens lekker luid enkele naroepliedjes. Wat? Ja, liedjes waarbij één persoon voorzingt en alle andere dan nazingen. Maar het wordt vaak geroep, want ja, we moeten gehoord worden.
We komen aan in het Adventure Park en wat een verschil met gisteren. Je kon gisteren hier echt (echt, hé) over de koppen lopen en nu is er helemaal niemand. Ah ja, het is woensdag, geen schoolreizen, geen daguitstappen naar Durbuy… Gelukkig maar, het regent al sinds gisteravond en zo kunnen we profiteren van de weinige overdekte plaatsen om de uitleg te horen.
Het 5de leerjaar doet het ‘groene bandje’. Ze gaan op de Sliding Tubes (je weet wel die bandenglijbaan uit het verslag van gisteren), dan naar het 3D-doolhof en dan naar de nettenspeeltuin! Veel te weinig tijd, hier hadden we een volledige dag kunnen doorbrengen.
Het 6de leerjaar gaat naar het klimbos. Dat zijn allerlei hoogteparcours op vele verschillende niveaus. Wil je maximum een metertje boven de grond over tonnen kruipen, touwen bedwingen en je evenwicht zoeken, dan kan dat op de oranje parcours. Er zijn ook veel verschillende. Wie het al wat spannender wil, gaat naar de groene parcours, die gaan wat hoger en zijn moeilijker. Een heuse uitdaging worden de rode parcours, die gaan tot wel 7 meter boven de grond, vragen wat meer evenwicht en handelingen en eindigen soms met ziplines. Al gauw zie je overal kinderen op alle mogelijke kleuren. De zwarte parcours (nog een niveautje hoger) zijn voor ons dicht, daar zijn we net niet groot genoeg voor.
De monitoren moeten hier en daar een reddingsactie uitvoeren. F vergeet zich vast te maken aan de zipline, schuift zo niet en hangt halverwege vast, L glijdt van één van de balkjes en doet zich serieus pijn wanneer hij met zijn scheenbeen tegen zo’n balkje valt. De ladder wordt erbij gehaald en hulp wordt geboden.
Het is veel te snel tijd om terug naar LPM te gaan. Gelukkig is het ondertussen gedaan met regenen. Het water in de Ourthe staat al twee dagen erg hoog en kajakken kan niet omdat het nu gevaarlijk is. Wat een geluk dat het maandag op het programma stond.
Wat ruiken we wanneer we in de buurt van LPM komen? Frietjes!!!!! Met stoofvlees! Met mayonaise!!!! Met ketchup!!! En een ijsje!!!!! En salade…
De maaltijd duurt lang! Beste ouders, avondeten is niet nodig, er is genoeg gegeten voor vanavond bij én morgen én overmorgen. Als dat maar geen accidentjes geeft op de bus…
Terwijl we aan tafel zitten, passeren de bussen het gebouw. Het einde nadert…
We zingen ‘dank u wel’ voor de monitoren, de keuken, (juf) Pascale die ons hielp en halen onze bagage. Dag Durbuy, dag LPM, tot… misschien…
Fijne vakantie aan iedereen!