Openluchtklassen
Dag 4
Vandaag is het een dag dat we ons goed aan de precisie moeten houden.
De kinderen hebben gisteren al hun zak moeten klaarmaken, want na het ontbijt moeten we meteen vertrekken, dus niet meer naar de kamers. Het lukt prima, het ontbijt loopt vlot,
ook het afruimen van de tafels zit snor. We vertrekken vanuit Flipper naar de tramhalte. We hebben 15 minuten voor de tram er zal zijn en de tramhalte is op 10 minuten afstand. Dat komt goed. Precies op tijd!
Daar zijn we aan de tramhalte. We bekijken het digitale bord en lap… ‘deze tram rijdt niet’. Wanneer één van de juffen kijkt op de app van De Lijn om de tickets te activeren zien we dat er een staking is. Lap, dat wisten we niet. Zo op zeeklassen zit je helemaal in een bubbel: geen nieuws, geen radio, geen tv, even weg van de gewone wereld… Gelukkig zijn er nog werkwillige chauffeurs en de volgende tram zal wel komen. Nu moeten we wel 25 minuten wachten… Daar gaat onze timing…
We zijn op weg naar sportieve buitenactiviteiten. We laten de organisatie weten dat we niet op tijd zullen aankomen. Geen probleem voor hun, ze zijn erg flexibel.
We vliegen er enthousiast in. Iedereen kleedt zich om in kledij die nat mag worden. Lap, er hebben er precies weer enkele niet goed gehoord wat we gezegd hebben. Daar is iemand zonder waterschoenen, een jongen nam helemaal geen reservekledij mee (ik heb die toch aan, juf!), de leerkrachten kunnen hun eigen spullen weer lekker uitdelen. Mmmm, we konden precies al een beetje voorspellen dat dit ging gebeuren.
In Nieuwpoort gaan we vlotten bouwen en een marinierspiste doen. Ja, daar is precisie ook belangrijk! Zeer belangrijk! Je moet op tijd van het ene balkje naar het andere springen, je moet je voeten op de juiste plaats zetten wanneer je de houten brug zonder leuning overgaat- een beetje naar links. Je moet heel precieze knopen maken-mastknopen- om ervoor te zorgen dat je vlot niet uiteen valt. Je moet heel precies je voetje voor je voetje zetten, wil je niet in het water vallen. En lap, precisie dat staat niet in iedereen zijn woordenboek. ‘Plets’, er vallen vele kinderen het water in. Brr, al schijnt het zonnetje wel, het is precies toch wel wat koud, dat water.
Onder de middagpauze eten we ons broodje op, precies wat te weinig vandaag. Oei, Flipper heeft niet goed geteld. Er zijn gelukkig enkele leerkrachten die precies ook tevreden zijn met enkele vieruurtjes als maaltijd.
Na de pauze waar er veel geplast wordt (het is echt geminderd 😉), wisselen de kinderen van activiteit. Wie de marinierspiste deed, gaat nu een vlot bouwen en andersom.
De droge kledij wordt bij sommige kinderen weer omgewisseld voor de natte van de voormiddag. Precies wel wat koud zo!
De vlotten gaan te water, eentje is meteen om zeep, precies niet zo goed gesjord. De tonnen schieten tussen de balken uit. Gelukkig zat er nog niemand op. Dus geen natte pakken bij de vlotters in de namiddag.
Maar we moeten ook weer terug in De Panne geraken. Vol goede moed stappen we naar de tramhalte. Oei, er rijdt maar 1 tram elk uur. We staan te wachten, maar er komt meer en meer volk, het zal precies een moeilijke rit worden. Een tweede school arriveert, daar is de tram… oei die is al lekker vol… Geen keuze, we moeten erbij. Zitten er niet al twee scholen op deze tram, zeg! Tja, het is de periode van veel zeeklassen. Eén van de scholen moet er al binnen twee haltes af. We helpen elkaar om door te roepen welke school moet afstappen. We letten heel precies op: er stapt toch niemand van onze school af? We zitten toch straks niet met meer leerlingen? Houden we ons precieze aantal? Het wordt nog ingewikkelder wanneer er wat later nog een school bijkomt. Eigenlijk een deeltje maar, want ze geraken er niet allemaal op. Maar we kennen ze. Ze zitten ook in Flipper en we moeten er bij dezelfde halte af. Dat scheelt een hoop!
Maar door deze staking is de precieze timing weer om zeep. We kunnen nooit precies op tijd komen voor het avondmaal. Even Flipper maar waarschuwen. De frietjes en hamburger moeten even wachten op ons, maar gaan precies héél goed binnen!
Onze laatste avond! Feestje! Met alle scholen samen een zaal in! Het wordt fun! Precies al echte discotheekgangers!! Er is wat verbroedering met een andere school. Alle liedjesteksten worden precies meegebruld, behalve de Franse. Tja, er zitten precies ook Franstalige leerlingen in Flipper.
Nu is het precies wat tijd om af te koelen, want onze oververhitte tieners zijn precies oververhit van al dat gefeest. In pyjama’s en slaapkleden, met slaapzakken en kussen kijken we naar Sharktale- tja, we zitten aan zee.
Morgen wordt het vooral een opruimdag. Alle bagage moet precies (?) gepakt worden, alle kamers moeten leeg. Daarna zullen we nog een spel in de duinen spelen, ons middagmaal eten en naar Weerde vertrekken. In slaap vallen in de bus en honderduit vertellen wat we allemaal beleefd hebben, zodat we precies geen verslag meer moeten maken van dag 5!
Slaapwel!
Dag 3
We zitten in de helft van onze zeeklassen en dat voelt iedereen… De meeste leerlingen moesten deze ochtend gewekt worden! Met kleine oogjes en schuifelende pantoffels komen de kinderen de gang in om ons naar de ontbijttafel te begeven. “Juf, wanneer mogen we eens uitslapen?”
Na een flinke portie cornflakes en bokes, zijn we klaar voor een sportief dagjes!
In de voormiddag bezoeken we de duinpanne met enkele gidsen. Ook al spreken sommige gidsen vrij stil, toch wordt er goed en flink geluisterd. Of lijkt het enkel zo en zijn ze gewoon te moe om tegen te stribbelen? Op dat moment wordt er door een wakkere leerkracht ook opgemerkt dat een leerling haar schoenen omgekeerd aanhad, een andere leerling droeg zijn T-shirt binnenstebuiten… Tevens tekens van vermoeidheid.
We leerden over de verschillende planten en bessen in de duinen en hoe een duin ontstaat. Morgen doen we een onverwachte toets! 😉
Aangezien ze toch wat loom waren en er nog veel inspannends op het programma staat, kregen de kinderen vissticks met wortelen, puree en…spinazie.
De oogjes gingen ineens wijd open toen we hen vroegen om hun zwemgerief klaar te leggen. Laaiend enthousiast vertrokken we (opnieuw te voet door de duinen) naar Plopsaqua. Tja, we stappen hier elke dag gemiddeld 15 km volgens onze stappentellers, maar nu vonden ze de wandeling niet zo erg aangezien het doel…
Drie uur lang veranderden de vermoeide oogjes in chlooroogjes. Trappen op, glijbanen af, jacuzzi in, wildwaterbaan uit, … echt genieten!
Op het einde was iedereen moe en voldaan én hongerig.
De terugtocht door het zand verliep wat moeizamer en langzamer, het eten dat op ons wachtte kon toch niet koud worden. Toch hadden we nog een kwartiertje de tijd om de speeltuin te ontdekken alvorens aan tafel te gaan, de honger leek weer even vergeten.
Eens in de refter, aten we zóveel pistolets, dat ze allemaal op waren en we moesten overschakelen naar brood!
Sommigen dachten dat we gingen bowlen (Hebben die info gekregen van oudleerlingen?), anderen hoopten om eens te chillen en vroeg naar bed te gaan… Maar toen we de avondactiviteit vertelden aan de kinderen die heel moe waren met de bijhorende vraag of ze liever thuis bleven, was er niemand meer die moe bleek te zijn!
We stapten, uiteraard, naar de dijk waar onze voertuigen op ons wachtten. De pijntjes aan de voeten en de slaperige kopjes waren ineens verdwenen en maakten plaats voor krachtige beenspieren en blije gezichten! Een half uur lang maakten ze de dijk onveilig met kleine en grote gocarts. Zelfs de juffen en meester hadden nog energie over om mee te doen.
Na al dat plezier, kwam uiteraard de vraag: “Juf, moeten we nu ook helemaal te voet terug naar ons hotel?!” Uiteraard…! Slef slef slef, door de straten. Tsjok, tsjok, tsjok, de trappen op. Schuifel, schuifel, schuifel door de gangen naar de badkamer en hun bed. Het was opmerkelijk snel stil in alle kamers!
We willen nog graag alle mensen bedanken die zo’n fijne post stuurden naar onze leerlingen. Ook wij kregen post en meer, van ouders en collega’s, waarvoor een dikke merci!
Dag 2
Het plasprobleem!
Trippel trippel in de gang, boem boem in de gang, de hele nacht door. Voeten die door de gangen lopen om te gaan plassen.
Niet te luid (alhoewel ze de deuren wel steeds laten dichtvallen), maar wel een hele nacht door. Mmmm, drinken ze te veel? Sommige gebruiken hun drinkbus alvast als knuffel. Want deze moeten blijkbaar mee naar bed.
Toen onze ogen eindelijk even toe waren… was daar alweer de wekker. Goedemorgen! Klaar voor een nieuwe stap-stop-plas-stap-stap-stop-plas-… dag. Na het ontbijt ZONDER plaspauzes, maakten we ons klaar voor een hele dag weg van de Flipper. Wat hadden we weer besteld als lunchpakket???
En ‘Juf, meester, ik moet plassen!’ Ja, we komen net van tafel en daar gaan we weer.
De broodjes zijn verdeeld en we gaan op weg naar het station. Onderweg komt de vraag wanneer ze kunnen plassen. Zucht… De trein staat klaar en daar zijn toiletten. Oef, dat kan deugd doen.
Op het programma staat Diksmuide. We bezoeken de Ijzertoren en de Dodengang. We kunnen het bijna niet geloven, maar wanneer we er zijn, moeten er weer een tiental kinderen naar het toilet. Gelukkig is er een hele rij toiletten in de Ijzertoren, de Dodengang is beperkter.
Wanneer we de wissel doen, staan er weer enkele kinderen te springen. Misschien is de Eerste Wereldoorlog waterafdrijvend?
Het is heel interessant, de ene gids kan al meer de kinderen boeien dan een andere, toch willen ze veel weten en komen er vragen. Terug naar het station en daar gaan we weer, we denken dat de kinderen willen bijdragen tot de overstromingen van de Ijzer.
De trein komt en drie kinderen moeten echt dringend. We lopen twee wagons door en komen aan een toilet. Na tien minuten wachten komt het nog niet vrij. We zoeken een volgend toilet! Bingo, helemaal vooraan vinden we er eentje. We zijn net op tijd terug als we moeten afstappen en daar staat er nog eentje te springen. ‘Ik moet ook plassen!’ Ja, dat kon niet meer in de trein. Een boompje wordt gelukkig.
Pasta bolognaise ligt al op ons te wachten. Er wordt tot drie keer toe bijgehaald. Honger is de beste saus! Maar na dat eten moeten er toch weer heel veel kinderen … plassen! 😉
Eindelijk kunnen we naar onze kamers, daar wouden al veel kinderen naartoe. Het douchke doet deugd. Want we maken ons klaar voor een casino-avond.
De sleutel van de kluis is kwijt, tussen allerlei andere sleutels. De kinderen kunnen sleutels van elkaar winnen door allerlei uitdagingen. Ze kunnen ook bij de leerkrachten gokspelletjes aangaan. De juiste sleutel komt terecht bij Rune. Hij opent de kluis en verdeelt de buit. En rarara, er moesten tijdens het spel niet zo erg veel kinderen plassen. Maar een stuk of tien…
Tijd om te gaan slapen! Tanden poetsen en allemaal nog even naar het toilet!
Het was een waterige dag en dan hebben we het niet over het weer.
Dag 1
Wat zijn we weer bij de gelukzakken. Wat een stralend weer!
De leerkrachten zijn gewapend met dikke laagjes want de voorbije edities van de zeeklassen hebben we gevoeld wat koude is. Maar nee… we weten weer wat zweten is.
We zweten als de bagage in de bus geladen wordt. Wat schrikken we er telkens van. Er zijn kinderen die wel voor drie weken op zeeklassen gaan precies. Oei, wie gaat er dan bij hun blijven?
We zweten onderweg. Het is warm in de bus en de files maken de rit tot 2 uur en 20 minuten.
We zweten als we aankomen. Alle bagage moet weer uit de bus en moet op karren geladen worden. We slapen op de tweede verdieping, maar vanaf waar de bagage is uitgeladen is het drie verdiepingen omhoog. Dus de karren gaan in een lift en wij gebruiken de trappen.
We zweten tijdens het middagmaal: stoofvlees en kroketjes! Warm op een warme dag, de borden worden gretig hervuld en hier en daar is er iemand die niets van dat bordje lust… Wat raar, dit is een combinatie waar de meeste kinderen gek van zijn.
We zweten als we onze kamers eindelijk in kunnen en overal helpen om hoeslakens om matrassen te doen. ‘Maar, juf, bij mij moet dat niet, hoor.’ Jawel, dat moet!
We zweten op het strand. De gsm zegt dat het 26 graden is! Ongelooflijk! Er liggen mensen in bikini en zwembroek op het strand. We spelen een strandbingo. De kinderen moeten allerlei strandvondsten zoeken en daarmee bingo’s te proberen maken in hun ploeg. De determinatietabellen worden geraadpleegd. Is dat nu een tolhoorn?
Na een dik uur wordt de eerste bingo gehaald, dus is het tijd voor wat strandpret. We zweten als we diepe kuilen graven en we zweten als we voetballen op het strand. We zweten terwijl kwallen aanspoelen op het strand. We verfrissen wat met onze voeten in het ondiepe water. Wat is de zee toch altijd fijn!
We zweten terwijl we terug wandelen, want al snel moeten we terug in Flipper zijn om te gaan eten. Wat weer eten? We hebben net een wafel gegeten als vieruurtje!
Het avondmaal zijn sandwiches met kaas, hespenworst, choco of confituur. We zweten terwijl we toch superhonger hebben en alle schalen met sandwiches moeten aanvullen.
Daarna verdelen we ons in 7 groepen voor de avondactiviteit. We gaan De Panne eens verkennen met een zoektocht. Er zijn opdrachten en kompassen om de weg te kunnen vinden. Het doel is om uit te komen bij Leopold , daar waar onze eerste koning zijn eerste voetstappen zette op zijn Belgische grond. We zweten als groep 2 groep 1 inhaalt en we aan het lopen gaan.
Dus na al dat zweten is het tijd voor een douche. We zweten nu niet meer. Maar het is tijd om te slapen. Het is ondertussen half 11, echt wel de hoogste tijd om die ogen te sluiten. Maar zal dat ook gebeuren of gaan de leerkrachten nog zweten deze nacht?
Dat leest u morgen!
