Openluchtklassen
Dag 4
Yes yes yes, het is geluk! De juffen en meesters werden gewekt door hun wekkers en niet door de kinderen. Om iets na half 8 trotseerden we in alle kamers de vloeren, bezaaid met menig T-shirt, onderbroek en sok om zo tot alle bedden te geraken en de kinderen te wekken. Oeps, dat was een snoepje… Kleine oogjes, piepende stemmetjes… Ze waren helemaal klaar voor dag 4 van de bosklassen!
Iedereen geraakte tot bij de refter, ook al hadden enkelen wat vertraging opgelopen onderweg (lees: in hun slaapzak). Chocopops en boterhammen stonden klaar om ons energie te geven en dat zouden we nodig hebben! We aten zó veel dat ál het brood op was, man man, wat kunnen die eten!
In de voormiddag testten de leerlingen van het vijfde hun oriëntatievermogen. Gewapend met een instructiekaart, kompas en een leerkracht als joker trokken ze in groepjes door Durbuy. Geloof het of niet, ze kwamen allemaal terug aan en binnen de voorziene tijd, want ze konden zelfs nog gaan zwemmen voordat het tijd was voor het middageten.
Het zesde kon hun energie kwijt door te klimmen en toonden hun durf op de apenbrug en de rapel. Sommigen hadden een klein duwtje nodig, maar ze motiveerden elkaar en overwonnen samen vele angsten.
Ondertussen werd er ook even naar de kliniek gegaan met iemand die jammer genoeg een ongelukkige val maakte. De pols bleek gebroken, ze kreeg een gips en overtuigde het thuisfront om te mogen blijven tot het einde van dit avontuur. Wat een dappere meid!
Tijd voor vissticks met puree, kaassaus en spinazie. Vooral dat laatste zouden we nodig hebben om de lange boswandeling van deze namiddag te kunnen doorstaan. De kinderen zochten mee de weg aan de hand van opeenvolgende foto’s. Tja, zo waren ze zeker dat de leerkrachten het juiste pad zouden nemen… Onze wandeling leidde naar Radhadesh, waar we een rondleiding kregen van iemand uit de Hare Krishnagemeenschap. We hadden een prachtig uitzicht van op hun toren en zongen samen een mantra. De kinderen begeleidden hen met instrumenten en de leerkrachten mochten voorzingen, zodat ze wakker zouden blijven.
Een GROTE zucht van opluchting toen we de kinderen vertelden dat de bus ons zou terugbrengen naar LPM. Lieve ouders, de kinderen hebben hier tienduizenden stappen gedaan en verdienen vrijdag echt wel hun zetel, plan die avond niet te veel…!😉
Om er het maximale uit te halen, sprongen we nog voor een laatste keer het zwembad in. Met dit schitterend weer altijd een deugddoende activiteit! Al waren er enkelen die hun zwembroek niet direct terug vonden, hoe zou dat toch komen?! Iemand anders droeg zijn zwembad binnenste buiten! Oeps…
Op een kwartiertje tijd maakten we ons klaar voor de fuif met de andere scholen. Ineens was er geen pijn meer in de benen, want die sprongen guitig op en neer op de beats. Samen op de dansvloer, braadworst op een broodje, ketchup op en rond de mond, connecties maken met de andere kinderen en West-Vlaams leren, wat een feest!
Maar de avond was nog te vroeg om naar ons bed te gaan en daarom speelden we een heus ‘Wedden Dat-spel’ met z’n allen. Elke groep werd uitgedaagd en de anderen moesten raden of ze erin zouden slagen of niet en konden punten scoren door een juiste inschatting te maken.
En om de avond helemaal perfect af te sluiten, trokken we onze pyjama aan en kropen we in onze slaapzakken voor de beamer om naar een leuke film te kijken. Ze mochten hun laatste snoepjes ook meenemen, al bleef daar niet veel meer van over bij velen.
Dit was dan ook ons laatste verslag. De details horen jullie morgen van jullie eigen kind(eren).
De volgende zaken vragen we ons nu al wel af:
- Hoe, in hemelsnaam, gaan we de inhoud van al die kamers in de juiste valiezen krijgen?
- Hoe gaan we al die valiezen terug dicht krijgen?
- Hoeveel kinderen krijgen hun eigen slaapzak terug in dat o zo verschrikkelijk kleine hoesje? (Dat is bij 80% van de kinderen de taak van de leerkracht)
- Hoeveel verloren voorwerpen zullen we verzamelen?
- Wie zal er op de bus allemaal wakker kunnen blijven?
- Wie heeft er nog snoep over? En hadden ze dan echt wel maar 200g bij…?
- Zullen onze brieven voor ons aankomen?
- Gaan we ook een laatste rustige nacht tegemoet?
- Blijven we met het Hare Krishnalied zitten in ons hoofd, op straffe van 1 euro wanneer we het luidop zingen…?
Geniet van het lange weekend, dat gaan wij ook doen! Zzzzzzz…
Veel groetjes
Het bosklassen-team
Dag 3
We zijn al over de helft van de bosklassen en volgens de kinderen vliegt de tijd.
Dat is altijd goed nieuws, want ‘time flies when you’re having fun!’
Wat is er vandaag allemaal gebeurd? Laat het ons eens met wist-je-datjes vertellen?
Wist je dat…
- Deze nacht iedereen heeft doorgeslapen?
- We deze ochtend al wat langer konden slapen? Kwart voor 7 hoorden we de eerste kreten.
- Ons bootcamp vandaag 12 leden had?
- We warme chocolademelk hadden bij het ontbijt?
- De kinderen van het 6de nu allemaal graden kunnen ‘schieten’ met een kompas? (Het vijfde vanaf morgen 😉)
- Je geen kompassen mag achterlaten tijdens je tocht?
- Op de apenbrug niet alleen apen kruipen?
- De kinderen van het 5de enorme apenkreten brulden om elkaar aan te moedigen.
- Rapel eigenlijk een gek woord is?
- We heel vaak hoorden: ‘Benen strekken, voeten plat, voeten uit elkaar en touw lossen.
- Je fijne kampen kan maken in de bossen hier?
- Er kilo’s frietjes zijn gegeten bij het middagmaal?
- Er maar één iemand buikpijn had na het eten van al die frietjes, stoofvlees, mayonaise en raketijsje?
- Een bus een noodstop kan maken in het centrum van een dorpje om iemand een plasje achter een muurtje te laten maken wanneer de nood echt plots te hoog is? (Het bos heeft ook al veel blote poepen gezien…)
- Je kan zweven boven een hunebed wanneer je de juiste meditatie toepast en in de juiste houding zit?
- Het Duivelsbed een echte ongeluksbrenger is? Vele kinderen wouden er absoluut eens op liggen en plots kwamen we overal gesloten poorten tegen tijdens de avondactiviteit…
- We elke maaltijd opnieuw de kinderen moeten leren hoe je een tafel afveegt met een schoteldoek?
- Caprisun een lekker 4-uur-drankje is?
- Er hier héél veel gezongen wordt?
- Er al veel kelen hees zijn?
- Er vlakbij Durbuy een megafijne speeltuin is met allerlei netten?
- We in ons gebouw samen zijn met twee andere scholen?
- We helemaal geen tijd hebben om te oefenen voor het schoolfeest? Oeps… dat wordt nog hard repeteren volgende week…
- Je het wereldrecord glijbaanglijdensnelheid het best kan breken met synthetische broeken?
- Er vandaag helemaal niemand nog heimwee had?
- Deo hier niet alleen gebruikt wordt om je lichaam goed te laten ruiken? Spijtig genoeg kan je daar ook minder leuke dingen mee doen…
- Wist je dat de leerkrachten nu 6 deoflessen in hun bezit hebben? Spijtig genoeg zijn er maar twee mannelijke leerkrachten mee voor deze mannelijke geurtjes.
- In het donker door een bos wandelen keitof wordt wanneer je dat met een zaklamp kan doen?
- Je muggenspray niet in de lucht moet spuiten, maar op je huid?
- De leerkrachten rond 23 uur beginnen aan een verslag voor op de website en het plaatsen van foto’s op Smartschool?
- De stappentellers vandaag tussen 18 000 en 30 000 stappen zitten? Tja, wie moet je nu geloven?
- Er in het verslag meer dan één woord staat dat niet bestaat of toch niet?
Maar vooral… wist je dat we de hele tijd horen dat de bosklassen veel langer mogen duren? Da’s fijn om te horen van deze enthousiaste, soms ‘iets’ te verbale, levendige kinderen. Dat vinden wij ook, maar dan mag er iemand ons wat komen aflossen. 😉
DAG 2
Alle meisjes, inclusief de leerkrachten die erbij sliepen, hadden een rustige nacht. Eén jongenskamer maakte het echter al te bont rond 02.00, zodat een juf een tijdje van kamer moest wisselen. En toen dezelfde kamer om half 7 opnieuw voor lawaai zorgde, mochten deze leerlingen met twee dappere leerkrachten even naar het sportveld voor een extra bootcamp. We blijven hopen dat het daardoor vannacht niet opnieuw gebeurt…
Na een stevig ontbijt met cornflakes en boterhammen met choco begonnen we aan een sportieve dag.
In de voormiddag trokken we met de bus naar het klimbos. Op verschillende niveaus werden de kinderen uitgedaagd om het touwenparcours te volgen. We moedigden elkaar aan, beproefden ons geduld en overwonnen enkele angsten…
Na al die dappere apenstreken, was er toch veel reclamatie van de kinderen op het feit dat we te voet terug naar het hotel moesten. “Waaaat?! Zo ver, dat kunnen we niet meer aan!” en zelfs deze quote: “Dat is pure kindermishandeling!” Maar wonder boven wonder, een klein half uurtje later is iedereen toch veilig en wel aan LPM geraakt. Klaar om de voeten onder tafel te schuiven en lekkere everzwijn – of halalballetjes met appelmoes en aardappelen te verorberen.
“Nu krijgen we toch even platte rust he?!”
Nee nee, we willen uiteraard het maximum uit onze bosklassen halen en zo vertrokken we naar de Ourthe om te gaan kajakken. Reddingvesten aan en lekker met de stroom mee richting Barvaux. Wat een fijne ervaring voor velen! Wist je dat…
- je muskusratten aan de oevers van de Ourthe kan spotten?
- er af en toe een reiger op de loer lag, wat een prachtig dier!
- de leerlingen tussen moeder eend en haar schattige kuikentjes konden varen?
- je nooit je kajakmaatje in de boot mag achterlaten voor een plasje aan de oever…?
- je ook achterwaarts kan varen?
- je geen pipi mag doen in een kajak (“maar het was wel even een warm gevoel, juf…”)?
- sommigen meer de oever kusten met de boot dan dat ze rechtdoor gingen?
Na het dolle ritje was het wel even wachten op de bus, waardoor onze natte leerlingen met een koud en soms wrang gevoel hun onhandige of overmoedige acties nog eens overdachten.
Maar dit alles werd meer dan goedgemaakt door een lekkere warme douche en goed smakende spaghetti!
’s Avonds was het tijd om al onze avontuurlijke verhalen te delen met het thuisfront, dus we kropen in onze pen. Sommige leerlingen schreven een boek, de anderen waren tevreden met “Het is hier leuk!”. Voor één keertje een schrijfopdracht zonder dat de leerkracht het daarna met rood weer aanpast. Geen les over hoofdletters of leestekens, ze schreven puur op gevoel! Ze leerden wél waar ze een postzegel moeten kleven en dat je op een postkaartje je tekst niet op de rechterkant mag schrijven en deze geen postzegel nodig heeft als je hem verstuurt in… een envelop!
De stagiaires, Finne en Siebe, voorzagen nog een leuk avondspel in de slaapzakken, waardoor het verslag vandaag wat vroeger kon worden doorgestuurd naar jullie.
Na deze vermoeiende dag hopen we dat alle kamers wat sneller stil zijn en we zo een rustige nacht tegemoet zullen gaan 😊!
Tot schrijfs!
Dag 1
Nadat we de ouders mochten uitwuiven, begon onze busrit. Meteen werden de rugzakken opengemaakt, de ene nam een strip, de andere een spelletje, maar wel overal kwam er ook snoep tevoorschijn of niet op de bus waar het niet mocht… 😉 Bij iemand zat zelfs een briefje met de wijze raad: “Eet je snoep best allemaal op dag 1 op!” Deze leerling zocht zelfs hulp bij de buren om dit te kunnen waarmaken. Bij de ene bus moest er iemand naar de WC en volgde er weldra de rest van de leerlingen. Wat een ervaring, vonden ze! Bij de andere bus ging het wat minder goed, twee zakjes overgeef en een zakje zakdoekjes van een bloedneus.
Verplegen, fotograferen, troosten, gezelschap houden, … het zit allemaal in onze job.
Kwam het door de staking van De Lijn, of leek het alleen maar zo dat we er lang over deden om aan te komen? Rond 11 uur kwamen we eindelijk aan. De snoepzakken waren reeds gehalveerd….in bus 1 …
Le moment suprême: de kamerverdeling! Vrij vlotjes werden de bedden verdeeld. De ‘blad-steen-schaar-methode’ werd hier en daar toegepast als ze er niet uitkwamen. Tot onze grote verbazing wisten de meesten wel hoe ze een hoeslaken over een matras moesten trekken, ze hielpen elkaar en de bedden waren opgedekt tegen dat we aan tafel mochten gaan, ideaal!
We kregen een lekkere portie vol-au-vent met patatjes en zelfs een vanillepudding als dessert, ja ja, zelfs na al dat snoep kon er nog een hoofd- en nagerecht in! De jarigen mochten op hun stoel gaan staan en kregen een luid klinkend verjaardagslied.
De bolle buikjes konden wel wat training gebruiken, dus trokken we naar het sportveldje om wat te voetballen en te basketten. Anderen ontwikkelden zich tot ware fotograaf of model.
Bedden opdekken, eten geven, trainen, entertainen, … het zit allemaal in onze job.
Daarna trokken we de stad in om de geschiedenis van Durbuy te ontdekken. We trokken van plek naar plek, de gids vertelde en de leerlingen leefden zich in een rol in, waardoor het verhaal tot leven werd gebracht. Het acteertalent kwam naar boven en zorgde voor een fijne en vaak grappige invulling.
Omdat we nog tijd overhadden tussen deze wandeling en het avondeten, mochten de kinderen kiezen voor een uurtje sporten, chillen of zwemmen. Jawel, het openluchtzwembad is open en is al getrotseerd door menig leerling!
Om 18.00 waren we klaar voor bokes met kaas, salami en confituur om ons terug op te laden voor de laatste activiteit: speleologie! Sommige leerlingen verlegden hun grenzen, ze motiveerden elkaar en kropen met hun zaklamp door de grot.
Onderweg trotseerden we nog een hangbrug over de Ourthe en speelden we honkbal.
De zon ging onder, het energiepijl van de leerlingen gingen zwaar omlaag, of net omhoog…, tijd dus om te gaan slapen! Dit verliep niet in elke kamer van een leien dakje. Tot in de late uurtjes werd er gesurveilleerd en gecoacht.
Acteren, gidsen, sporten, coachen, opvoeden, kruipen door grotten, surveilleren, nachtwaken, … het zit allemaal in onze job.
En wanneer de kamers eindelijk tot rust gekomen zijn, lees half 12, beginnen we aan een verslag. Dat komt op de website, ook de foto’s nog op Smartschool…. Tja, de ongeduldige ouders moeten er net zoals ons, wat nachtrust voor overhebben… 😊
We hopen op een rustige nacht en een stille ochtend. Euhm… hopen, zit dat ook in onze job?
